Serię lirycznych kobiecych półaktów zatopionych w szarobrunatnym sfumato, wykonał Jerzy Fedkowicz. Drobnymi pociągnięciami pędzla uzyskiwał on efekt migotliwości malarskiej substancji.
Jerzy Fedkowicz – Akt
W latach trzydziestych XX wieku twórczość Fedkowicza wpisała się w szeroki nurt polskiego koloryzmu, zainicjowanego przez kapistów (od KP - Komitet Paryski). W jego malarstwie nastąpiło wyzwolenie koloru, który nabrał głębi oraz mocy. Światłocieniowy modelunek form artysta zastąpił dynamicznie nakładanymi plamami barw akcentującymi płaszczyznę płótna, podkreślając kształty konturem.
Jerzy Fedkowicz – Akt
Jerzy Fedkowicz – Akt
Jerzy Fedkowicz – Akt
Jerzy Fedkowicz – Akt
Jerzy Fedkowicz – Akt
Akty nie były częste w twórczości Zofii Stryjeńskiej. Znamy ją przede wszystkim z obrazów ukazujących polską sztukę i obrzędowość ludową, ale znalazłam dwie prace z nagimi modelkami.
Zofia Stryjeńska - Akt na krześle
Zofia Stryjeńska - Akt z dzbanem
Mieczysław Filipkiewicz – Akt leżący
Mieczysław Filipkiewicz był bratem malarza Stefana Filipkiewicza. Kompozycje figuralne to raczej rzadkość w jego dorobku, kilka aktów jednak znalazłam. Artysta tworzył głównie martwą naturę, często z kwiatami i pejzaże. Interesowała go w tej dziedzinie tematyka morska i tatrzańska. Zajmował się także grafiką użytkową oraz sztuką stosowaną.
Mieczysław Filipkiewicz - Akt
Mieczysłaq Filipkiewicz - Akt siedzący
Mieczysław Filipkiewicz - Akt na szezlongu
Henryk Epstein - malarz związany z żydowskim środowiskiem artystycznym Łodzi, często tworzył akty. Używał on mocnych soczystych kolorów i stosował zróżnicowaną fakturę Widać w jego twórczości wpływy postimpresjonizmu, kubizmu i fowizmu. Jak wielu jego współbraci, zginął w Oświęcimiu.
Znany i ceniony na świecie był także malarz żydowskiego pochodzenia, działający w towarzystwie Ecole de Paris – Mojżesz Kisling. Akty były jedną z ulubionych dziedzin jego twórczości.
Mojzesz Kisling - Akt rudej
Mojżesz Kisling - Zamyślona
Mojżesz Kisling - Odaliska
Mojżesz Kisling - Dziewczyna
Mojżesz Kisling - Półakt
Mojżesz Kisling - Akt leżący
Ze środowiska artystów żydowskiego pochodzenia wywodził się również Bruno Schulz - malarz, grafik, rysownik, pisarz i krytyk.
Bruno Schulz - Mężczyzna między kobietami
Bruno Schulz - Dwie nagie w powozie
Zapisem erotycznych obsesji Schulza jest Księga bałwochwalcza. Kompozycje pochodzące z owej teki zbudowane są na zasadzie kontrastu pomiędzy mężczyznami, a kobietami. Panie to istoty wyidealizowane niemal boskie, panowie są nędznymi kreaturami, podporządkowanymi kobiecym rozkazom. Wielu z nich przypomina na pracach artysty samego ich autora.
Bruno Schulz - Księga bałwochwalcza
Wystawa prac z tej teki grafik w sanatorium w Truskawcu w 1928 roku wywołała skandal. Schulza oskarżono o szerzenie pornografii.
Bruno Schulz - Zuzanna i starcy
Bruno Schulz - Zuzanna
Maja Berezowska - Adam i Ewa
Podobnie jak wielu wybitnych artystów żydowskiego pochodzenia, Schulz nie uniknął śmierci w wyniku Holocaustu.
Maja Berezowska - to malarka, graficzka, karykaturzystka i scenografka. Sławę jej przyniosły prace o tematyce erotycznej. Twierdziła, że „nie ma nic piękniejszego niż ciało ludzkie” i temu przekonaniu była wierna przez całe życie.
Maja Berezowska - Akt w pościeli
Maja Berezowska - Na plaży
Maja Berezowska - Zaloty na plaży
Maja Berezowska - Scena erotyczna
Maja Berezowska - Erotyk
Maja Berezowska - Miłość we troje
Artystką wzbudzającą o wiele większe kontrowersje niż Maja Berezowska była Tamara Łempicka - malarka, która w swojej sztuce pogodziła nowatorski kubizm z XIX-wiecznym akademizmem, odnosząc spektakularny sukces. Portretowała bogatą burżuazję i arystokrację, ale też prostytutki. Jej wyzywające, czasami prawie pornograficzne akty ozdabiały pałace zamożnych dekadentów, szukających w malarstwie rozpustnego klimatu kabaretu.
Tamara Łempicka - Suzy
- Madame, jestem malarką i bardzo chciałabym, żeby pani pozowała mi do aktu - zaczepiła na ulicy młodą brunetkę Tamara Łempicka. Tak powstał obraz Piękna Rafaela, który został uznany za jeden z najważniejszych aktów XX stulecia.
Tamara Łempicka - Piękna Rafaela
Leniwie rozparta na kanapie modelka kusi widza krągłymi kształtami, gładką satynową skórą oraz zmysłową czerwienią ust. Jej pulchne ciało zdaje się rozsadzać ramy obrazu. Pożądanie jest tu namacalne, a Tamara będąc biseksualna, pożądała tej kobiety.
Tamara Łempicka - Naga
Tamara Łempicka - Irena i jej siostry
Znaną postacią artystycznej polskiej awangardy był Henryk Berlewi – malarz, grafik i krytyk artystyczny. Niektóre jego akty powstawały w konwencji realistycznej, gdzie statyczne upozowanie postaci nawiązuje do tradycyjnych, klasycznych konwencji. Na innych widać wpływ kubizmu oraz abstrakcji geometrycznej.
Henryk Berlewi - Akt
Henryk Berlewi - Akt
Emil Krcha – kolorysta, nie był malarzem aktów, a jego specjalnością były martwe natury, które pieczołowicie komponował, starając się oddać ich „ciche życie”. Nie oznacza to oczywiście, że artysta nie tworzył obrazów o innej tematyce.
Emil Krcha - Akt
Obrazy Emila Krchy mają urozmaiconą fakturę i odznaczają się bardzo ciepłą tonacją, o ściszonych zharmonizowanych barwach brunatno - czerwonawo - zielonkawych.
Henryk Stażewski - Niobe
Henryk Stażewski
– malarz i grafik był wybitnym przedstawicielem polskiej abstrakcji
geometrycznej, więc kompozycje figuralne są raczej wyjątkiem w jego
twórczości. Mitologiczna królowa Teb – Niobe, to rysunek tuszem na papierze.
Henryk Stażewski - Trzy akty kobiece
A to rysunek wydrapany na płycie pilśniowej.
Konstanty Mackiewicz - Odpoczynek w cieniu
Obrazy Konstantego Mackiewicza – malarza i scenografa teatralnego, nie są typowymi aktami. Artysta w swojej bogatej i różnorodnej twórczości nawiązywał do założeń kubizmu, futuryzmu i koloryzmu. Malował zarówno kompozycje abstrakcyjne, jak i realistyczne martwe natury oraz pejzaże, ożywione czasem scenami rodzajowymi. Taki właśnie charakter mają prezentowane prace.
Konstanty Mackiewicz - Kąpiel
Konstanty Mackiewicz - Letni dzień
Konstanty Mackiewicz - Nad rzeką
Eugeniusz Eibisch to wielki klasyk, kolorysta. Malował pejzaże, serie martwych natur oraz portrety dziewcząt i kobiet, w tym także akty.
Eugeniusz Eibisch - Akt dziewczyny
W aktach Eibischa kształt ciała modelek ulegał deformacji podporządkowanej kolorystycznej kompozycji obrazu. Zacierały się też aluzyjnie oddane fizjonomiczne rysy portretowanych osób.
Eugeniusz Eibisch - Akt
Eugeniusz Eibisch - Akt leżący
Eugeniusz Eibisch - Akt leżący
Na dalszy ciąg zapraszam do cz. VII.
