niedziela, 22 kwietnia 2012

Wiosna w malarstwie - część druga

Rozległe przestrzenie łąk poprzetykanych wiosennym kwitnieniem, pośród tafli mokradeł, rozlewisk i stawów, na których migocą świetlne refleksy - to częsty motyw twórczości Józefa Chełmońskiego.

Józef Chełmoński – Łąka z kaczeńcami

Wiosna - pachną łąki, złocą się kaczeńce, błyszczą w słońcu rozlewiska. Łatwo to sobie wyobrazić patrząc na wiosenne pejzaże artysty.

 Józef Chełmoński - Kaczeńce

 Józef Chełmoński - Wiosna (Potok)

Maksymilian Gierymski był pierwszym malarzem polskim, który dostrzegał piękno i poezję nawet w szarej, powszedniej rzeczywistości prowincjonalnych miasteczek. 
Maksymilian Gierymski – Wiosna w małym miasteczku

Ten sztafażowy widok zaliczany jest do najwybitniejszych dzieł  Maksymiliana Gierymskiego, podobnie jak „Zima w małym miasteczku”. Ukazują one to samo miejsce w różnych porach roku i tych samych zszarzałych, zmęczonych przechodniów.

Maksymilian Gierymski – Wiosna

Gierymski unikał malowania pejzaży w pełni lata i w ostrym blasku słońca. Jego ulubioną porą roku byla szara, mglista jesień i właśnie okres przedwiosennych roztopów.
Witold Pruszkowski - Wiosna

Witold Pruszkowski  to spóźniony romantyk polskiego malarstwa oraz prekursor nastrojowego symbolizmu w sztuce na przełomie XIX i XX wieku. Twórca wszechstronny w zakresie tematyki i konwencji stylistycznych. Malował sceny z ludowych baśni i legend, portrety, pejzaże, a także kompozycje symboliczne, czego przykładem może być prezentowany obraz.

Witold Pruszkowski - Wiosna

Malarstwo Stanisława Witkiewicza było wyrazem głębokiego przeżywania kontaktu z przyrodą. Kiedy na podgórskich łąkach zakwitną krokusy i widać jeden wielki fioletowy dywan - wiemy, że nadchodzi już wiosna. Do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX i XX wieku, zalicza się twórczość Leona Wyczółkowskiego.

Leon Wyczółkowski – Wiosna w Gościeradzu

Gościeradz był majątkiem Leona Wyczółkowskiego, który otrzymał w darze od Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu. Jeździł tam na dłuższy wypoczynek. Prezentowany pastel, będący wspomnieniem maja 1933 roku, przedstawia widok z okna pracowni malarza na ogród. Artysta cztery razy podejmował ten sam temat. Poza tą wersją, znane są jeszcze trzy inne. Pobyt malarza w Gościeradzu, znajduje swoje odbicie szczególnie w twórczości graficznej.

Leon Wyczółkowski – Kwitnąca grusza Małgorzatka

Wyczółkowski prowadził nieustanne eksperymenty w dziedzinie różnych technik graficznych, a jego prace zyskały unikalny, niepowtarzalny charakter. Najszersze możliwości artystycznej ekspresji, odnalazł w litografii. Powyższa grafika jest wykonana właśnie tą techniką.

Władysław Czachórski - Zapach wiosny

Władysław Czachórski był jednym z najbardziej cenionych malarzy działającym pod koniec XIX wieku.  Rozgłos przyniosły mu przede wszystkim kameralne kompozycje z postaciami pięknych dam w bogatych wnętrzach, często w otoczeniu kwiatów.

Julian Fałat – Jeleń w pejzażu wiosennym

Julian Fałat raczej rzadko malował krajobrazy wiosenne. Artysta nazywany malarzem śniegu, tworzył głównie pejzaże zimowe. Udało mi się jednak znaleźć trzy obrazy z motywem wiosny, z których każdy ma zupełnie inny charakter. Ten obraz należy do serii płócien myśliwskich,  na których  na tle pejzażu pojawiają zwierzęta łowne takie jak jelenie, sarny czy łosie. 

 Julian Fałat - Wiosna w Bystrej

Julian Fałat – Na wiosnę

To alegoryczne dzieło Juliana Fałata jest dla mnie wielką zagadką. Mimo usilnych poszukiwań, nie udało mi się znaleźć żadnej interpretacji jego symboliki. Co symbolizuje naga Wiosna, dosiadająca łosia oraz te pół - ludzkie i pół - zwierzęce postacie ? Może jest to jakieś odniesienie do sytuacji politycznej Polski, która podczas malowania obrazu była jeszcze pod zaborami ? W nurt polskiego symbolizmu wpisał się na trwałe jego czołowy przedstawiciel - Jacek Malczewski, choć malował też i w innym stylu.

 
Jacek Malczewski – Wiosenne roztopy

To dopiero pierwsze oznaki nadchodzącej wiosny, ale wybrałam ten obraz, gdyż należy on do serii pejzaży Jacka Malczewskiego o podwyższonym punkcie obserwacji i iluzyjnej głębi przestrzennej, którą wyznacza tu kręty bieg rzeki.

Jacek Malczewski – Wiosna

Symbolem odradzającej się natury jest skowronek, którego Wiosna Malczewskiego trzyma w dłoniach. Na innym obrazie, zainspirowanym ludowym porzekadłem, też występuje motyw tego miłego ptaszka.

Jacek Malczewski – Św. Agnieszka wypuszcza skowronka z mieszka

Malczewski wiele razy podejmował temat świętej Agnieszki, która według malarza wypuściła sześć skowronków. Zwraca uwagę forma, jaką  artysta nadał tej postaci. Ma ona kształt ptaszka, o małej główce i owalnym korpusie, spowitym brunatnymi piórami. Opadająca do ziemi poła płaszcza przypomina ptasi ogon. Symbolizm Malczewskiego jeszcze wyraźniej widać na słynnym i oryginalnym obrazie „Wiosna - krajobraz z Tobiaszem”, jednym z najznakomitszych płócien  artysty i w całej ówczesnej sztuce malarskiej.

Jacek Malczewski - Wiosna - krajobraz z Tobiaszem

Malczewski potraktował tutaj pejzaż w sposób bardzo skrótowy. Przedstawione są w nim tylko zaorane pola, na których w wąskiej miedzy rosną trzy bezlistne, kalekie drzewka, z połamanymi gałęziami. Obraz ożywiają jedynie bociany lecące ponad nimi oraz postać anioła, który prowadzi Tobiasza. Około jednej trzeciej płótna zajmuje stalowo - szare, pochmurne, burzowe niebo.

Jan Stanisławski – Bzy

Jan Stanisławski - nazywany poetą pejzażu, jednym pociągnięciem pędzla oraz syntetyczną plamą barwną, potrafił wywoływać wrażenie specyficzne dla każdej z pór roku, mimo oszczędnych środków i prostoty motywów.  

Jan Stanisławski – Wiosna

Jan Stanisławski był nie tylko wybitnym malarzem, ale również doskonałym pedagogiem. Najwybitniejszymi jego uczniami byli : Stanisław Czajkowski, Stefan Filipkiewicz, Stanisław Kamocki i Henryk Szczygliński. Oto ich wiosenne kompozycje.
Stefan Filipkiewicz – Łąka

Stefan Filipkiewicz był jednym z najlepszych kontynuatorów szkoły Jana Stanisławskiego. Malował martwe natury oraz krajobrazy, a zasłynął jako twórca pejzaży Tatr i Podhala, uchwyconych często w porze zimowo-wiosennego przesilenia.
Stanisław Kamocki - Roztopy

Stanisław Kamocki podobnie jak Filipkiewicz, malował przede wszystkim pejzaże z Podhala oraz z okolic Krakowa.

Stanisław Kamocki - Przedwiośnie

Stanisław Kamocki - Łąka

 Henryk Szczygliński – Wiosna na Plantach

 Henryk Szczygliński  malował głównie krajobrazy i widoki miejskie oraz dość często nokturny. 

 Henryk Szczygliński – Wiosna

Prezentowani poprzednio uczniowie Jana Stanisławskiego, pozostali wierni krajobrazowi. Natomiast inni - niepokorni, wybrali własną drogę artystyczną. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje Vlastimil Hofman - syn Czecha oraz Polki. Będąc przedstawicielem symbolizmu młodopolskiego, malarz rzadko tworzył czyste pejzaże. Wyjątkiem mogą być Trzy pory roku. Jest to jeden z kilku tryptyków  artysty Hofmana.

Vlastimil Hofman – Wiosna (z tryptyku Trzy pory roku)
 
Na tryptyku Hofman przedstawił  w zestawieniu z latem i jesienią. Tak jest również na innym tryptyku, z tą różnicą, że pejzaż jest tam tylko tłem, a na pierwszym planie są postacie dziewczęce, będące personifikacją poszczególnych pór roku.
Vlastimil Hofman – Tryptyk : Trzy pory roku

Vlastimil Hofman – Wiosna 


Vlastimil Hofman – Wiosna

 Prezentowane płótno należy do bardzo częstych w twórczości artysty przedstawień pięknych dziewcząt. Ukazane są one na tle kwitnącego sadu. Obraz namalowany w typowej dla Hofmana stylistyce, jest pełen liryki i poetyki właściwej temu twórcy, który sam o sobie mówił, że jest malarzem myśli i przeżyć. Vlastimil Hofman nawiązując do symbolizmu Jacka Malczewskiego, trzymał się konsekwentnie wyznaczonej przez swojego nauczyciela linii malarstwa symboliczno - alegorycznego, w zakresie podejmowanych motywów ikonograficznych, stylistyki, a także rozwiązań kompozycyjnych.

Vlastimil Hofman – Wiosna. Dziewczynka i faun

Repertuar tematyczny Vlastimila Hofmana obejmował często liryczne kompozycje baśniowo - fantastyczne i wątki antyczne, gdzie postacie z realnego świata współistniały z aniołami, satyrami i faunami. Dziecięca postać fauna jest też symbolem wiosny na kolejnym obrazie zatytułowanym "Wiosna".

Vlastimil Hofman – Wiosna

Najważniejszy u Hofmana jest temat bez rozróżnienia czy jest to kompozycja figuralna, portret czy pejzaż oraz liryka i nastrój.

Vlastimil Hofman - Wiosna

Obraz ten jest wyrazem kontynuowania stylistyki Jacka Malczewskiego, bo nawiązuje do jego obrazu - "Wiosna – krajobraz z Tobiaszem". Trzeba jednak wyraźnie zaznaczyć, że kontekst znaczeniowy twórczości artysty, wbrew powszechnym sądom nie był powielaniem wzorców i schematów ustanowionych przez jego mistrza.

Vlastimil Hofman - Wiosna 

Włodzimierz Tetmajer - jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski, tworzył głównie wiejskie sceny rodzajowe i  malował wiejskie krajobrazy, zwłaszcza z podkrakowskich Bronowic, z którymi związany był przez małżeństwo z chłopską córką.

Włodzimierz Tetmajer – Kwitnąca jabłoń

Włodzimierz Tetmajer – Wiosna w Bronowicach

W ramach realistycznego nurtu w sztuce, Tetmajer wypracował swój oryginalny styl. Mocne kontrasty światła i cienia oraz dekoracyjność płaszczyzn - to cechy, które pozwalają doszukiwać się w sztuce Tetmajera również stylistyki postimpresjonizmu.

Ferdynand Ruszczyc - Pejzaż wiosenny w słońcu

Ferdynand Ruszczyc. reprezentował symboliczny nurt Młodej Polski.

 Ferdynand Ruszczyc – Wiosna

 „Na świat patrzę, szukając w nim ładu i piękna stylu” – tak napisał Józef Mehoffer w liście do swojej żony. Rzeczywiście, sztuka artysty pozbawiona jest tragizmu, patosu czy egzaltacji. Bujne ogrody i słoneczne werandy na obrazach Mehoffera - to alegoria radości i afirmacji życia.

Józef Mehoffer – Zwiastuny wiosny

Józef Mehoffer – Słońce majowe

To znakomite dzieło Józefa Mehoffera zainspirowane wiosną, rozkwitem kwiatów i przyrodą budzącą się do życia, przedstawia jego enklawę rodzinnego szczęścia, jaką stał się dom Mehofferów. Sztuka artysty nie musiała budzić sumień. Wystarczyło, że czyniła życie piękniejszym.

Antoni Kozakiewicz - Wiosna

Antoni Kozakiewicz to polski malarz realista, powstaniec styczniowy. Malował sceny historyczne, portrety i pejzaże oraz realistyczne i nastrojowe obrazy o tematyce rodzajowej, ubarwionych folklorem i osadzonych w pięknym, rodzimym krajobrazie, w których się specjalizował.

Ludomir Benedyktowicz – Zbieranie fiołków

Ludomir Benedyktowicz  to malarz i literat, nazywany polskim barbizończykiem. Jego pejzaże cieszyły się dosyć dużą popularnością pod koniec XIX wieku. Dziś jest prawie zupełnie zapomniany. Malarz w Powstaniu Styczniowym stracił obie dłonie, ale dzięki wykonanym protezom, rozpoczął studia malarskie w pracowni Wojciecha Gersona.

 Roman Kochanowski - Przedwiośnie

Roman Kochanowski to - jeden z najznakomitszych polskich malarzy pejzażystów. 
Roman Kochanowski - Wiosna

Henryk Weyssenhoff - Wiosna

Henryk Weyssenhoff  - obecnie trochę zapomniany, należał do bardziej znanych malarzy polskich przełomu XIX i XX wieku. Współczesna malarzowi krytyka  wysoko ceniła jego dokonania, podkreślając mistrzostwo w odczuwaniu przyrody. Był naturalistą z tradycji i z przekonania. Tworzył przede wszystkim realistyczne i nastrojowe pejzaże, odznaczające się liryzmem i symboliką. Dominujące miejsce w spuściźnie artystycznej Weyssenhoffa stanowi krajobraz kresowy. Malarz zajmował się również grafiką, ilustracją oraz rzeźbą.

Jan Mirosław Peszke - Pejzaż z kwitnącymi drzewami

Jan Mirosław Peszke - artysta związany z grupą Nabistów, był w końcu XIX wieku ważnym polskim malarzem, który brał udział w kształtowaniu nowego środowiska artystycznego w Paryżu. Posługiwał się biegle wieloma technikami plastycznymi, m. in. olejem, akwafortą, pastelem, akwarelą i tuszem. 

Kazimierz Sichulski - Wiosna (tryptyk)

Kazimierz Sichulski był malarzem, rysownikiem i grafikiem - reprezentantem folklorystycznego nurtu w sztuce Młodej Polski. Charakterystyczna dla jego twórczości jest fascynacja huculskim obyczajem i obrzędem oraz religijnym rytuałem. Stylistyka tego malarza ukształtowała się pod wpływem wiedeńskiej secesji, dlatego niektóre obrazy artysty cechuje miękki kontur, nasycona, niekiedy kontrastowa i ekspresyjna kolorystyka oraz bogactwo kwiatowych ornamentów, w których sieć wpisane są sylwetki postaci, co widać na tym tryptyku.

Witold Wojtkiewicz – Podmuchy wiosny

Witold Wojtkiewicz  był czołowym malarzem polskiego symbolizmu  oraz wczesnego ekspressjonizmu. Jego malarstwo wprowadza w świat wyobraźni, marzeń sennych, groteski, a nawet zdeformowanej rzeczywistości, łącząc pesymizm z zadumą i z liryzmem. W związku z tym, artysta przez niektórych uważany jest za prekursora surrealizmu. Zaprezentowany obraz należy do najbardziej znanych dzieł artysty.

Emil Krcha - Wiosna

Emil Krcha  malował pejzaże, sceny rodzajowe, martwe natury o ściszonym, harmonijnym kolorycie utrzymanym w ciepłych tonacjach, zróżnicowanej, malarskiej fakturze i uproszczonych, niekiedy prymitywizowanych formach.

Bolesław Cybis – Primavera (Wiosna )

 Bolesław Cybis należał do najoryginalniejszych artystów polskich okresu dwudziestolecia międzywojennego - jest jednak mniej znany od Jana Cybisa. Jako twórca wizyjnych obrazów z pogranicza realizmu magicznego, wyróżnił się znakomitym warsztatem oraz oryginalną wizją plastyczną, również bliską surrealizmowi. Obraz ten uznany został za arcydzieło dwudziestolecia międzywojennego. Chuda blondynka, rozczesująca włosy, w opadających czerwonych pończochach nie jest ładna ani seksowna. To raczej symbol niewinności, bo nie jest jeszcze kobietą, ale już nie dzieckiem. Spadają na nią drobne kwiatki, które wyglądają jakby przeniesione z obrazu Sandro Botticelliego.

Stanisław Żukowski - Wiosna

Stanisław Żukowski był znakomitym rysownikiem i świetnym kolorystą, operującym bardzo bogatą i harmonijną gamą barw. Malował głównie pejzaże, traktując je wrażeniowo. Na jego obrazach ogromną rolę odgrywało światło, którego gra podkreślała między innymi charakter pory roku.

Stanisław Żukowski – Wiosenny pejzaż 

Stanisław Żukowski - Maj

Stanisław Żukowski – Las na wiosnę

Czesław Rzepiński - Wiosna pod Krakowem

Czesław Rzepiński to malarz kolorysta, który formę budował szerokim, miękkim pociągnięciem pędzla i krótkimi uderzeniami tworzącymi drobne plamki.

Czesław Rzepiński - Wiosna w Lanckoronie

 Jerzy Duda - Gracz - Panna Kwiecista

Jerzy Duda - Gracz - Wiosna

Joanna Sierko – Filipowska – Wiosna

Twórczość tej współczesnej malarki - Joanny Sierko swoim klimatem i treścią wydaje się być bliższa XIX - wiecznej sztuce, niż duchowi naszych czasów. Jej poetyckie oraz metaforyczne obrazy są jak ilustracje do nieznanych nam bajek. Wiosna w wianku z motyli brodzi tutaj przez błękitne mokradła usiane kaczeńcami, a orszak jej tworzą postacie przypominające trzpiotowate elfy. Obrazy malarki są bliskie polskiemu modernizmowi, a zwłaszcza twórczości Jacka Malczewskiego i Vlastimila Hofmana. O związkach z Jackiem Malczewskim może świadczyć pojawienie się na obrazach nagich postaci kobiecych, w realistycznie ujętym, rodzimym pejzażu.

Joanna Sierko – Filipowska – Zakochani

„Obrazy Joasi Sierko są dokładnie takie jak ich autorka - piękne, niezwykle subtelne, romantyczne i bajecznie baśniowe. Lubię chłonąć ich atmosferę i upajać się ich światłem, bo przenoszą w nasz brutalny świat okruchy dziecięcych marzeń i wiarę w piękno, przywołując czasy, o którym już zapomnieliśmy, że istnieją, czasy zawieszone między gwiazdami a rosą, pomiędzy świtem, a zmierzchem, pomiędzy niebem, a ziemią - czasy spokoju, miłości, tęsknoty oraz nadziei”. Tak pięknie o malarstwie Joanny Sierko, napisała aktorka – Dorota Stalińska.

Salvador Dali – Pierwsze dni wiosny

Dali temat wiosny ujął w sposób typowy dla swojej twórczości. Na sporej piaszczystej przestrzeni rozgrywają się oderwane od siebie sceny. Przedstawione postacie rzucają wyraźnie czarne cienie. Pokazane sytuacje są nie tylko strzępami wspomnień, ale także przerysowanymi obserwacjami artysty. W jego interpretacji wiosna jest ciepła i daje sposobność do różnorakich aktywności.

Salvador Dali – Alegoria wiosny

Salvador Dali - Wiosna

Twórczość Salvadora Dali wywarła ogromny wpływ na działalność wielu współczesnych artystów, między innymi na amerykańską malarkę Brigid Marlin, której wizjonerski świat sztuki został ukształtowany między innymi właśnie na bazie surrealizmu. Artystka, która aktualnie mieszka w Londynie, reprezentuje nurt Współczesnej Sztuki Wyobraźni, na najwyższym światowym poziomie.
Brigid Marlin – Duch wiosny

Alegoryczne obrazy Brigid Marlin są bardzo oryginalne. Uwzględniają nie tylko różne aspekty surrealizmu, ale odzwierciedlając również jej własne wizje. Wkraczając w świat filozofii, sięgają do magicznych źródeł średniowiecza. Artystka oprócz wizyjnych dzieł, namalowała także wiele portretów znanych osobistości, w tym Dalai Lamy.

8 komentarzy:

  1. Świetny przekrój malarstwa wielu artystów w tematyce wiosennej. Szukam inspiracji i wpadłam na ten blog przypadkiem i bardzo mnie zaciekawił.

    OdpowiedzUsuń
  2. ja rowniez. Wlasnie wpadlam na temat i pomyslalam zeby sprawdzic co juz jest... To co zobaczylam, przeroslo oczekiwania. bardzo dziekuje

    OdpowiedzUsuń
  3. Świetny post bogaty w różnorodne przedstawienia, koncepcje wiosny :)

    OdpowiedzUsuń
  4. szkoda ze wlozone w ramki, to psuje odbior, te ramki sa zle

    OdpowiedzUsuń
  5. Witam, świetny artykuł!
    Czy może pani również opisać obrazy słynne obrazy wiosny na świecie?

    OdpowiedzUsuń
  6. TO GUWNO !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń